O Principiño, traducido por Carlos Casares, e competencias matemáticas.

Carlos Casares Mouriño naceu no ano 1941 en Ourense, cidade que deixaría unha fonda pegada na súa obra. Estudou Filosofía e Letras en Santiago de Compostela.

Por Isabel Barcón

@Isabelmbs 

#DiadasLetrasGalegas 

En 2º PMAR unha vez acabada a 2ª avaliación e antes das vacacións decidimos ler O Principiño traducido por Casares.

O Principiño, traducido por Carlos Casares

ACTIVIDADES

➽➽ LINGUA ORAL 

Ademais da lectura na aula (xa o leran e a opinión das alumnas era que non o entenderan) falamos moito sobre o que liamos e fixemos moitos debuxos, se se pode usar o termo inglés tan popular nas redes sociais, "quotes" sobre o que liamos e comentábamos: no encerado, en papel,...

➽➽ OUTRAS COMPETENCIAS. 

Coa lectura tamén traballamos outras competencias como aprender a aprender, a competencia matemática, a dixital, a social,...

Repaso de xeografía

➽➽LINGUA ORAL

➽➽Investigamos a vida de Saint- Exupéry. Gift, que xa non está con nós no centro e á que tanto estrañamos, fixo unha presentación sobre o autor que nos enviou por correo electrónico e que podedes ver clicando aquí.

➽➽COMPETENCIA MATEMÁTICA. 

Entre todas as alumnas fixeron unha presentación sobre unidades de lonxitude despois de facer uns exercicios de cambios de unidades:

➽➽PRESENTACIÓN

➽➽ PROBLEMAS DE CONVERSIÓN UNIDADES DE LONGITUD.

Problemas de conversion medidas longitud de Proyecto MaTe+ TIC y ArTe

➽➽ HERRAMIENTA TIC PARA REALIZAR PROBLEMAS DE CONVERSIONES ONLINE

• Actividades de medidas de longitud
  
  

  

  ENLACE

• Conversión de Millas a Kilómetros.

ENLACE

INFOGRAFÍA.

➽ BIOGRAFÍA.

Carlos Casares Mouriño naceu no ano 1941 en Ourense, cidade que deixaría unha fonda pegada na súa obra. Estudou Filosofía e Letras en Santiago de Compostela. Exerceu a docencia desde 1969, en Viana do Bolo, Bilbao, Cangas do Morrazo e Vigo. Nesta cidade faleceu o 9 de marzo de 2002.

Casares por Primitivo para o centro.

➽ ETAPAS NA SÚA OBRA.

  📗 Comezou a súa carreira literaria moi novo, pois en 1965 publicaba os seus primeiros relatos na revista Grial. É xa tradición entre a crítica falar de dúas etapas na produción narrativa de Carlos Casares. Unha primeira, caracterizada no plano temático pola ambientación das obras no período franquista e a utilización de elementos autobiográficos, e no plano formal polo emprego de técnicas narrativas innovadoras (monólogo interior, ruptura temporal...). Debido a isto último algúns estudosos encadran a súa obra dentro da denominada Nova Narrativa, aínda que Casares non parecía gustar desta adscrición. As obras máis representativas deste período son Vento ferido (1967), que é un conxunto de doce relatos, e a novela Cambio en tres (1969).

En 1975 publicou Xoguetes pra un tempo prohibido, novela pola que recibiu o premio Galaxia e mais o Premio da Crítica española. Esta obra, que reflicte a infancia e a adolescencia dos protagonistas na España franquista da posguerra, cerra a primeira etapa da súa produción e marca a transición á seguinte.

"Xoguetes pra un tempo prohibido"

  📗 Na segunda etapa, Casares abandona o experimentalismo formal e recupera formas tradicionais de contar, ao tempo que elimina as pegadas autobiográficas. Nas primeiras obras desta etapa recrea, tinxidos de humor e ironía, períodos históricos máis recuados no tempo: Os escuros soños de Clío (1979, Premio da Crítica galega) e a novela Ilustrísima (1980). Porén, nas súas últimas novelas, Casares voltou sobre a nosa historia recente, sobre o ambiente das vilas galegas na guerra e na posguerra: Os mortos daquel verán (1987) e Deus sentado nun sillón azul (1996). Como narrador ocupa un lugar indiscutíbel na historia da literatura galega.

➽ LITERATURA INFANTIL. 

Casares cultivou a literatura para nenos con obras como A galiña azul (1968) ou a peza dramática As laranxas máis laranxas de todas as laranxas (1973, Premio "O Facho").

➽ TRADUTOR. 

A primeira obra que traduciu ao galego Carlos Casares foi a historia do pequeno príncipe,en 1972, seguramente porque o estilo de Saint- Exupéry ía ben co noso narrador e tamén era un viaxeiro incansábel. Tanto impactou nel esta noveliña clásica que desde aquela non deixou de coleccionar exemplares do libro como podemos ver no documento da Fundación Carlos Casares.